Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej

Założenia polityki społecznej są zdefiniowane wokół czterech głównych obszarów:

• przeciwdziałania marginalizacji i wykluczeniu społecznemu najsłabszych grup społecznych żyjących w ubóstwie, wynikającym szczególnie z bezrobocia w połączeniu z takimi dysfunkcjami jak: niezaradność opiekuńczo – wychowawcza rodziców, bezdomność, alkoholizm, narkomania,
• rozwój systemu wsparcia dla osób niepełnosprawnych oraz osób z zaburzeniami psychicznymi,
• rozwój systemu pomocy dziecku i rodzinie w celu zapewnienia opieki i wychowania dzieciom całkowicie lub częściowo pozbawionym opieki rodziców oraz dzieciom niedostosowanym społecznie,
• wdrażanie i koordynacja strategii integracji i polityki społecznej.

Założenia polityki społecznej realizowane są poprzez:

• zagwarantowanie udziału organizacji pozarządowych w budowaniu i realizacji systemowych działań na rzecz integracji i wyrównywania szans grup największego ryzyka,
• prowadzenie działań umożliwiających wykorzystanie środków finansowych Funduszy Strukturalnych, w oparciu o zasadę partnerstwa i współpracę różnych podmiotów działających na rzecz rozwiązywania problemów społecznych,
• opracowanie i realizację programów zgodnych z celami strategii integracji i polityki społecznej,
• tworzenie nowych form mieszkalnictwa chronionego, w tym budownictwa socjalnego,
• podejmowanie działań profilaktyczno – interdyscyplinarnych, kompleksowych, skoordynowanych na rzecz dzieci i ich rodzin,
• pobudzanie społecznej aktywności ukierunkowane na zaspokojenie potrzeb we własnym zakresie – od pomocy ku samopomocy,
• współtworzenie ośrodków przeznaczonych dla osób zagrożonych marginalizacją i wykluczeniem społecznym (w szczególności dla osób z zaburzeniami psychicznymi i osób bezrobotnych),
• specjalistyczne szkolenia dla kadry pracującej z osobami z grup szczególnego ryzyka

OGÓLNE ZASADY PRZYZNAWANIA POMOCY SPOŁECZNEJ

Zasady przyznawania pomocy określa Ustawa z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej. Według ustawy pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, której zadaniem jest umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości.

Pomoc społeczną organizują organy administracji rządowej i samorządowej, współpracując w tym zakresie, na zasadzie partnerstwa, z organizacjami społecznymi i pozarządowymi, Kościołem Katolickim, innymi kościołami, związkami wyznaniowymi oraz osobami fizycznymi i prawnymi. Celem pomocy społecznej jest zaspokajanie niezbędnych potrzeb życiowych osób i rodzin oraz umożliwienie im bytowania w warunkach odpowiadających godności człowieka. Pomoc społeczna powinna w miarę możliwości doprowadzić do życiowego usamodzielnienia osób i rodzin, ich integracji ze środowiskiem oraz zapobiegać powstawaniu trudnych sytuacji życiowych.

Potrzeby osób i rodzin korzystających z pomocy powinny zostać uwzględnione, jeżeli odpowiadają celom i możliwościom pomocy społecznej. Rodzaj, forma i rozmiar udzielonej pomocy powinny stymulować osobę, rodzinę do samodzielnego rozwiązywania własnych problemów przy wsparciu ze strony profesjonalistów – pracowników socjalnych. Prawo do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej przysługuje – z pewnymi zastrzeżeniami – osobom i rodzinom w przypadku, jeżeli dochód na osobę w rodzinie nie przekracza określonego kryterium dochodowego.

Poza spełnianiem kryterium dochodowego, konieczne jest wystąpienie co najmniej jednej z okoliczności wymienionych w ustawie o pomocy społecznej lub też innych okoliczności, uzasadniających udzielenie pomocy społecznej.